Rozważanie na piątek, 24 kwietnia

J 6,1-15
Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił na tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą się do Niego, rzekł do Filipa: «Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili?». A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić. Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać». Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: «Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?». Jezus zatem rzekł: «Każcie ludziom usiąść». A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat». Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.

Cud rozmnożenia chleba to chyba jeden z najpiękniejszych fragmentów Biblii, które tłumaczą Eucharystię. Często zmęczeni, uczestniczymy w niej mało aktywnie, z boku. Czasem wydaje się, że ma ona mało ze spotkania z żywym Jezusem. Nic bardziej mylnego. Ludzie gromadzący się na Mszy Świętej są jak tłumy idące za Jezusem. On patrzy na nas wszystkich i tak samo jak wtedy, tak i teraz przejmuje się nami: co będziemy jedli, czym będziemy żyli. Dlatego siada na górze, patrzy, pyta i naucza. My wszyscy siadamy razem z Nim, patrzymy na Niego i słuchamy Jego nauki. W końcu karmi nas, także fizycznie. Błogosławi chleb i daje go nam jako pokarm.
Jezu, naucz mnie widzieć Ciebie w każdej Eucharystii!