Rozważanie na wtorek, 18 sierpnia

Mt 19,23-30
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę powiadam wam: Bogaty z trudnością wejdzie do królestwa niebieskiego. Jeszcze raz wam powiadam: Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego». Gdy uczniowie to usłyszeli, przerazili się bardzo i pytali: «Któż więc może się zbawić?». Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe». Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?».
Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzyście poszli za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy. Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi».

Wiesz, bogactwo jest wieloznaczne, bo przecież bogatym można być na różne sposoby. Przez swoje umiejętności, inteligencję, posiadanie wspaniałej rodziny czy współbraci, przyjaciół, silną wiarę, dobrą pracę. W takim sensie jesteśmy chyba bogaczami. Naprawdę. W Ewangelii nie chodzi o ucho igły od przewlekania nici, jak długo myślałem, ale o bramę w murach Jerozolimy o takiej nazwie, otwieraną w nocy. Była wysoka i wąska. Człowiek się tam mieścił, ale wielbłąd jedynie wówczas, gdy zdjęto z niego bagaż, w dodatku musiał iść na ugiętych nogach. Wejście do królestwa Bożego jest możliwe. Musimy jednak pamiętać, że jeśli się nie podzielimy naszym bogactwem i zatrzymamy je tylko dla siebie, to nie przejdziemy.